In 2010, na 4 jaar in het bedrijf van mijn vader te hebben gewerkt, moesten we de zware beslissing nemen dat we zelf ons faillissement moesten aanvragen. Algehele crisis, faillissementen bij debiteuren en sterk terug lopende marges waren het grote probleem en uiteindelijk wilde de bank niet meer financieren, dus was dit de enige optie. Toen dacht ik dat ik het zelf in kleinere vorm wel zou redden en heb met mijn laatste geld een doorstart gemaakt. Na een jaar heb ik ook deze strijd moeten opgeven. Als je nauw betrokken bent bij het faillissement van het bedrijf van je vader, kijken mensen toch anders tegen je aan en worden je kansen alleen maar kleiner. Ook beloofde opdrachten bleven uit en mogelijkheden voor financiering waren er totaal niet.

Daarna ben ik in een zware periode terecht gekomen. Geestelijk en financieel zat ik aan de grond en ik heb geprobeerd te solliciteren, maar de nasleep van mijn eigen faillissement kostte veel tijd en enorm veel energie. Mijn geestelijke gesteldheid, na zoveel tegenslagen, was dermate slecht dat dit ook mijn toenmalige huwelijk niet ten goede kwam en uiteindelijk mede hierdoor in 2011 stukliep. De schulden die ik heb zijn allemaal in deze periode ontstaan. Na het faillissement van mijn eigen bedrijf kon ik de vaste lasten niet meer betalen en heeft de bank uiteindelijk besloten ons huis te veilen met als gevolg een enorme restschuld. De andere zaken maken je op dat moment ook niet meer uit en ik heb me na de veiling ook een jaar nergens meer ingeschreven. Dan komt er in ieder geval geen post.  

De periode daarna heb ik geprobeerd te solliciteren, maar de echte motivatie was er niet. Toch heb ik geprobeerd de schulden niet op te laten lopen en toch iets af te lossen als daar mogelijkheid voor was.

In 2013, na de geboorte van mijn zoon, kwam het moment dat ik weer verder wilde met mijn leven en een betere toekomst zonder schulden wilde opbouwen voor mij en mijn gezin. Ik had geen zin meer om te solliciteren en ik heb toen besloten mezelf gewoon in te schrijven bij de Kamer van Koophandel. Ik zie wel wanneer de schuldeisers komen. Gelukkig had een goede vriend genoeg werk voor mij als zzp’er, maar al snel kwamen de schuldeisers. Ik heb geprobeerd om met de schuldeisers een regeling te treffen, maar je kan niet iedereen tegelijk betalen, dat lukt gewoon niet.

In 2015 heb ik besloten voor mijzelf dat dit niet langer ging en dat ik definitief van mijn schulden af moest. Ik was 30 en wilde per se dat ik op mijn 35e schuldenvrij zou zijn, met die instelling ben ik verder gaan kijken. Dat ik daar hulp bij nodig had wist ik al, ik had immers zelf alles geprobeerd. Via de gemeente in een langslepend traject, daar had ik geen zin in. Ik wilde zelf de leiding hebben over het traject, voor zover als dit mogelijk is.

Via een bekende van mijn opdrachtgever ben ik bij Schuldbemiddeling Nederland terecht gekomen. Na het eerste gesprek voelde dit direct goed. Vervolgens heb ik zelf alles op een rijtje moeten zetten en alles bij hen neergelegd. Insteek van het hele traject was een minnelijke regeling, aangezien ik best een redelijk inkomen had als zelfstandige. Mocht dit niet slagen, was er de laatste optie: de Wsnp. Na maanden van veel en intensief contact met Schuldbemiddeling Nederland hebben zij alles gedaan om voor mij deze regeling tot stand te brengen en we waren er bijna, totdat er in september een zeer onverwachte en tot die dag onbekende crediteur direct derdenbeslag liet leggen bij mijn opdrachtgever. Mijn gehele openstaande vordering bij hem viel daaronder. Ik stond weer op nul en heb het minnelijk traject hierna moeten staken en we hebben toen in goed overleg besloten dat toepassing van de Wsnp de enige optie was voor mij. Ik heb nog een zware paar maanden gehad hierna, weinig geld, ik moest mijn eigen bedrijfje staken en moest een baan zoeken.

Gelukkig heeft Schuldbemiddeling Nederland alles voor mij heel goed voorbereid en ben ik per februari 2017 toegelaten tot de Wsnp. Met behulp van Schuldbemiddeling Nederland werk ik nu bij mijn oude opdrachtgever in loondienst en is eindelijk zicht op een definitieve oplossing voor mijn schulden en voor een goede toekomst voor mij en mijn gezin.

Reacties niet mogelijk

94%

In 94% van de gevallen komen we tot een schuldregeling.

95%

95% van deze schuldregelingen wordt tot een goed einde gebracht.

100 dagen

de gemiddelde duur van onze schuldbemiddeling is 100 dagen.

Deze website maakt voor een optimale werking gebruik van cookies. Lees voor meer informatie onze privacyverklaring OK Toestaan Weigeren Lees voor meer informatie onze privacyverklaring privacyverklaring Cookie instellingen Dit veld is niet ingevuld De ingevulde tekst is te kort De ingevulde tekst is te lang